Na zeven jaar bestuurder van het stadsdeel Nieuw-West te zijn geweest, neemt Paulus de Wilt afscheid van de stadsdeelpolitiek.
Een gemiste kans
Het is mooi geweest. Ruim twee maanden heb ik met soms hoogoplopende verbazing gekeken naar de nieuwe start van het stadsdeel. Geen deelraad meer, maar een bestuurscommissie. Vijftien leden in plaats van 29. Monistisch bovendien, dus geen aparte bestuurders, maar dagelijks bestuurders die ook in het 'Algemeen Bestuur' zitten. De coalitievorming moest bovendien in een razend tempo: 7 april moest het DB gekozen worden.
Nou ja, gekeken, eerlijk gezegd heb ik flink meegedaan aan de debatten die deze maanden gevoerd zijn. Rare debatten, want vaak onduidelijk waar ze over gingen. De coalitie – waarin dit keer geen plaats voor GroenLinks was – bestond het om met een voorstel voor drie bestuurders te komen zonder enige motivatie. Zelfs de afspraken die gemaakt zijn tussen de coalitiepartijen werden niet bekend gemaakt. Na lang aandringen, liet de SP zich ontvallen “dat nou eenmaal niet alles op papier staat”. Toen ik daarop doorvroeg over dat er kennelijk wel íets op papier staat, werd er slechts wat gehakkeld over sociale woningbouw en verder gezwegen. Kennelijk is er dus iets over woningbouw afgesproken maar tot op de dag van vandaag is het niet bekend wat. Op z'n minst van D66 zou je toch meer transparantie verwachten...
Op 7 mei kwam er uiteindelijk toch nog een debat over een bestuursprogramma. Een zeer teleurstellend stuk. Weinig keuzes, veel bezweringsformules waar iedereen tevreden mee kan zijn en vooral heel veel over onderwijs. Waarbij het feit dat de stadsdelen niet meer over onderwijs gaan even over het hoofd werd gezien! Erg weinig over de belangrijke keuzes voor de komende jaren. Wat voor stadsdeel wil Nieuw-West zijn? Kiezen we echt voor schoon en duurzaam of is de ruimte er vooral voor méér auto's? Nou ja, op dat punt werd wel degelijk een keuze gemaakt: parkeerruimte blijft gratis, hooguit een beetje regulering met blauwe zone's. Dat kost behalve veel ruimte ook veel geld, maar over financiën zweeg het programma in alle talen.
Natuurlijk is het lastig om te zien wat de mogelijkheden zijn van de nieuwe bestuurscommissies. Dat mag echter geen excuus zijn, om de keuzes niet eens te benoemen. Het ziet er naar uit dat de coalitie vooral op de winkel gaat passen en niet van plan is een koers uit te zetten voor Nieuw-West. Jammer, een gemiste kans.
Kortom, ik heb me deze maanden – eigenlijk met veel plezier – aan het oppositievoeren gezet. Toch hou ik daar 4 juni mee op. Want je merkt ook dat ik mensen in de weg zit in de bestuurscommissie. Mijn opvolgers als DB'ers, omdat ik (nog) meer weet van de achtergronden van waar zij mee bezig zijn. En over een tijdje dénk ik dat ik het beter weet, maar is het misschien niet meer zo. Ook mezelf zit ik in de weg; ik moet immers gaan zoeken naar een andere bezigheid en dan is politiek op de voorgrond staan niet altijd handig. En natuurlijk Simone, die al een paar maanden in de coulissen staat te trappelen om het over te nemen. Ik had immers van te voren gezegd, dat als GroenLinks niet opnieuw een DB-lid zou kunnen leveren, ik dan niet verder zou gaan in de bestuurscommissie.
Het wordt tijd om het stokje over te geven. Ik vind zelf dat ik in zeven jaar een hoop bereikt heb in Nieuw-West en ik had het karwei graag af gemaakt. Ik ben er van overtuigd dat Simone Plantinga en Bert Stamkot – die haar als duo zal opvolgen – het prima gaan doen. En: ik ben zelf ook niet echt weg. De fractie kan op mij blijven rekenen, Nieuw-West kan op mij blijven rekenen.
Paulus de Wilt